به گزارش تحریریه، تارنمای «moderndiplomacy» در گزارشی نوشت، سازمان بین المللی کار (ILO) در حالی که تاکید می‌کنند که بحران کووید ۱۹ چگونه هزینه‌های دولت را تا حدود ۳۰ درصد افزایش داده‌است، اعلام داشت که بیش از چهار میلیارد نفر امروز بدون هیچ گونه حمایت رفاهی برای محافظت از آنان در برابر بحران زندگی را می گذرانند.

«گای رایدر» مدیرکل سازمان بین‌المللی کار با دعوت از کشورها برای گسترش شبکه های ایمنی اجتماعی به میزانی بسیار بیشتر از آنچه در حال حاضر وجود دارد، تاکید کرد که چنین اقدامی به کارگران و مشاغل کمک می کند تا مقاومت بیشتری در برابر چالش های جدید از خود نشان دهند.  

رایدر می‌گوید:  این یک لحظه مهم برای مهار کردن این بیماری همه‌گیر جهانی و پاسخ دادن به آن با ایجاد یک نسل جدید از سیستم‌های حفاظت اجتماعی مبتنی بر حقوق است. این اقدام ها می توانند مردم را از بحران های آینده نجات دهند و به کارگران و مشاغل این امنیت را بدهند که با اعتماد به نفس و با امید به مقابله با تغییرات متعدد آینده بپردازند. باید دانست که حمایت اجتماعی موثر و همه جانبه نه تنها برای عدالت اجتماعی و ایجاد وضعیت کاری شایسته بلکه برای ایجاد آینده ای پایدار و مقاوم در برابر بحران نیز ضروری است.

سازمان بین‌المللی کار در گزارش جدید خود اذعان کرد که بحران  کووید  ۱۹ منجر به حمایت های اجتماعی بیشتری در سراسر جهان و به ویژه در کشورهای ثروتمند شده است.

این سازمان خاطر نشان کرد که تنها ۴۷ درصد از جمعیت جهان تحت پوشش حداقل یکی از مزایای حمایت اجتماعی قرار دارند، در حالی که از هر چهار کودک تنها یک نفر به شبکه های ایمنی رفاه ملی دسترسی دارد.

نیازهای نوزادان برآورده نشده است

تحقیقات بیشتر نشان داد که تنها ۴۵ درصد از زنان دارای نوزاد در سراسر جهان از مزایای نقدی برخوردار می شوند، در حالی که تنها یکی از سه نفر با معلولیت‌های شدید مزایای معلولیت را دریافت می‌ کنند.

سازمان بین‌المللی کار گفت که پوشش مزایای بیکاری حتی کمتر از موارد یاد شده است، زیرا تنها ۱۸.۶ درصد از کارگران بیکار به طور موثر در سطح جهان تحت پوشش قرار می گیرند.

در مورد رفاه بازنشستگی، این سازمان دریافت که اگرچه تقریبا از هر ۱۰ نفر ۸  نفر به نوعی بازنشستگی دریافت می کنند، تفاوت های عمده در مناطق مختلف، بین مناطق روستایی و شهری و زنان و مردان همچنان وجود دارد.

عدم تعادل منطقه ای

گزارش این سازمان بر نابرابری های منطقه ای قابل توجهی در حمایت اجتماعی تاکید می کند.

اروپا و آسیای مرکزی دارای بالاترین میزان پوشش هستند، به طوری که ۸۴ درصد از مردم حداقل به یکی مزایا دسترسی دارند.

کشورهای قاره آمریکا نیز بالاتر از میانگین جهانی (۶۴.۳ درصد) هستند، این در تضاد کامل با افزایش رفاه در آسیا و اقیانوسیه  است  که ۴۴ درصد از مردم را پوشش می دهد،  کشورهای عربی و آفریقا  به ترتیب با ۴۰ درصد و ۱۷.۴ درصد در رتبه های بعدی قرار دارند.

سازمان یاد شده با اشاره به تفاوت در هزینه های دولت برای حمایت اجتماعی گفت که کشورهای پردرآمد ۱۶.۴ درصد از گردش مالی ملی (بالای ۱۳ درصد جهانی بدون احتساب بهداشت) را هزینه می کنند، در حالی که کشورهای کم درآمد فقط ۱.۱ درصد را در این عرصه صرف می کنند.

میلیارد دلار بیشتر در این عرصه نیاز است

سازمان ملل متحد خاطرنشان کرد که از زمان شروع همه گیری کووید۱۹، دولت ها مجبور شده اند هزینه های خود را به طور گسترده افزایش دهند تا حداقل حمایت اجتماعی برای همه، حدود ۳۰ درصد افزایش یابد.

همچنین برای تضمین پوشش اولیه حمایت اجتماعی، کشورهای کم درآمد باید سالانه ۷۷.۹ میلیارد دلار دیگر، کشورهای با درآمد متوسط ​​متوسط ​​۳۶۲.۹ میلیارد دلار و کشورهای با درآمد متوسط ​​رو به پایین ​​۷۵۰.۸ میلیارد دلار دیگر سرمایه گذاری کنند. این رقم به ترتیب معادل ۱۵.۹ ، ۵.۱ و ۳.۱ درصد از تولید ناخالص داخلی آنها است.

پایان/